Novo Miloševo - "Di" i šta smo ?

   Na svetskoj mapi nalazimo se u Evropi, Balkanu, Srbiji, Vojvodini, Banatu, Srednjebanatskom okrugu, opštini Novi Bečej.

   Novo Miloševo je sa oko 7000 stanovnika, drugo po veličini naseljeno mesto u opštini Novi Bečej. Nastalo je ujedinjenjem Karlova ( Dragutinova ) i Beodre posle drugog svetskog rata. Zapadnu granicu hatara sa Bačkom, čini reka Tisa, dok se na banatskoj strani graniči sa teritorijama sledećih naselja: Bočar, Kikinda, Bašaid i Novi Bečej. Položaj naselja je u pravcu sever - jug. Kao važna raskrsnica, naselje je povezano željezničkom prugom sa Suboticom, Kikindom i Zrenjaninom. Drumskim asfaltnim putevima je povezano sa Novim Bečejom, Bašaidom, Kikindom, Bočarom i Molom ( bačka strana - uz pomoć skele preko reke Tise ), dok su reka Tisa i kanal DTD plovne komunikacije.

Istorija...

   Beodra je starije naselje, čiji prvi pomen seže u daleku 1331 godinu. Selo se pominje pod imenom Boldija, zatim Beka, pa Peadra ( Nemci su ga tako zvali ), Beldora, Beldra ( po nekadašnjoj vlastelinki ) i najzad Beodra. Na današnjoj lokaciji ustaljuje u periodu od 1742 do 1753 godine. Naseljavaju je srbi doseljeni iz Potisja i Pomorišja. Prilikom prodaje državnih poseda feudalac, jermenin Bogdan Karačonji kupuje Beodru ( i Topolu ) za 103000 forinti. Tada počinje intezivnije naseljavanje mađara, a u toku 1794, 1796 i 1805 doseljavaju se nemci. Za varošicu Beodra je proglašena 1805 i te godine grof Karačonji osniva "Poljoprivredni grad". Tokom XIX i pocetkom XX veka niče većina sadašnjih ulica, dve crkve, sinagoga, dva velelepna spahijska dvorca, brojni ekonomski objekti na spahiluku, tri vetrenjače, petnaestak suvača, dva mlina, željeznička stanica, pošta i telegraf, više školskih objekata, dve ciglane, dve banke, velika zgrada opštine, dve biblioteke, te brojne zanatske, trgovačke i ugostiteljske radnje. Početkom XX veka Beodra ima nešto preko 4600 stanovnika...

   Karlovo je mlađe naselje od Beodre. Nastalo je na današnjem mestu 1751 godine od naseljenih, demilitarizovanih graničara Srba. Osnivanjem Velikokikindskog dištrikta 1776 godine stanovnici Karlova dobijaju određene privilegije i od tada počinje intezivniji razvoj sela.

   Kratak opis grba Karlova: Kao što je navedeno, Karlovo su naselili demilitarizovani graničari Srbi, koji su uglavnom branili Austrougarsko carstvo od Turske imperije, te otuda u vidu lava, koji u jednoj ruci drži sablju, a u drugoj posečenu tursku glavu je simbolično predstavljena uloga i ugled tadašnjih vojnih formacija. U periodu naseljavnja je deo doseljenika ostao, uz određene privilegije, što je predstavljeno u vidu rala i metalnog pluga, a za one koji nisu hteli da žive takvim načinom života, put je vodio na sever, što je predstavljeno zvezdom Severnjačom iznad mača, koja je na grbu od vertikalne simetrale, tačno postavljena pod odgovarajućim uglom u odnosu na pravac karlovačkih, dužnih ulica. To doba je najbolje opisao Crnjanski u Seobama...

   Prvi centar naselja nastaje oko stare crkve, oko koje se počinju pružati prve ulice. Ostali deo sela se razvija kasnije, doseljavanjem i umnožavanjem stanovništva. Poslednji se razvio i urbanizovao deo sela od glavne ulice prema željezničkoj pruzi. Tridesetih godina XIX veka počinje premeštanje centra naselja, a na novom trgu podiže se 1842 godine crkva imozantnih dimenzija, koja i danas predstavlja jednu od najvećih pravoslavnih crkava u Banatu. Pored crkve gradi se još škola, zgrada opštine, kafana i niz drugih objekata. Povoljni uslovi unutar Dištrihta, veći hatar u rukama seljaka, nepostajanje biroških obaveza, obezbedili su Karlovu veće ekonomsko jačanje. Posle ukidanja Velikokikindskog dištrikta 1876 godine, Karlovo se nalazi u sklopu Torontalske županije. U XX veku Karlovo ulazi sa oko 4900 stanovnika i posedjue sve objekte kao i većina odašnjih naselja: veliku crkvu, više školskih i javnih zgrada, mlin, poštu i telegraf, željezničku stanicu, tri vetrenjače, dvadesetak suvača, banku, biblioteku, zanatske, trgovačke i ugostiteljske radnje.

   Posle 1918 godine i stvaranja Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca naselje menja naziv u Dragutinovo, po pukovniku Srpske vojske, kasnije brigadnom đeneralu Dragutinu Ristiću .Oba naselja su gotovo spojena, ali i dalje ostaju dve zasebne administrativne, kurtulne i parohijalne celine. Život u naseljima teče normalno, uz sve uspone i krize koje je nova država doživljavala. Drugi svetski rat donosi zlo i na ovim prostorima. Više od 200 stanovnika je izgubilo život, ekonomija je bila osiromašena, a neke etničke grupe su gotovo nestale. Tadašnja nova vlast, donosi i novi način života: veličina poseda se ujednačuje, nacionalazuju se svi veći privredni objekti, osnivaju se seljačke i zanatlijske zadruge. 27 novembra 1946 godine oba sela se spajaju u jedno i od tada naselje nosi ime Novo Miloševo. Posle ujedinjenja selo dobija novi centar i na novoj lokaciji, početkom pedesetih godina niče Zadružni dom. Kasnije se grade zgrade Mesne zajednice i Omladinskog doma, stadion sa natkrivenim tribinama i sportskim terenima, Pošta, Dom zdravlja, Lovački dom, zgrada Osnovne škole, Dom penzionera, Robna kuća, stambene zgrade i Tržni centar sa pijacom. Među prvima u Vojvodini, gradi se vodovod, kasnije i delom kanalizacija, gasna instalacija, kablovska televizija, bežični internet.

   Tokom 250 godina trajanja i bitisanja na ovim prostorima, ljudi su stvarali i gradili svoje selo. Kroz mnogo dobrih i loših decenija se menjala i razvijala ekonomija sela. U današnje savremeno doba, okosnicu razvoja još uvek cini poljoprivreda i to privatna, kao i privatne firme, dok je delom još uvek neprivatizovana privreda u teškom položaju. Najznačajniji privredni objekat je Bosch diesel centar - "Žeravica", ucrtan na svetkoj mapi, kao 32 po redu Školski centar Boscha, zadužen za školovanje polaznika sa teritorije Balkana, no o današnjici na drugim stranicama...

   Prilog o istoriji - Dragan Rauški...

Familije u Karlovu po Erdeljanoviću iz 1925-te...

    Rodovi poznatog porekla: Bajini - Vla' (2, Sv. Alimpije), skoro došli iz Bočara "u gladnu godinu". - Bakoševi (1, Sv. Jovan), iz Beodre, od Maćošovih. - Belićevi (24, Sv. Stefan), iz Ade razišli se iz Ade u Titel, Bečej itd. - Berbakovi - Brijačevi i Sasini (42, Brijačini i Sasini slave Sv. Stefana, ostali Sv. arhanđela Mihaila), iz Ade, ima ih u Adi. - Bešlini - Bekeši (24, Sv. arhangel Mihail), iz Ade, gde ih još ima, došli su iz sela Bešlinovaca u Hrvatskoj: žena sa osmoro dece; ima ih u Crnoj Gori, u Sentandreji, Titelu i u Nirbergu (ponemčeni). - Vla'ović (8, Sv. Nikola), iz Starog Vlaha. - Vrbaški (2, Sv. Jovan), iz Beodre, ušli u kuću. - Vujići (7, Sv. Nikola), iz Ade. - Đukičini - Bumbari (10, Đurđic), iz Beodre, od familije Malih. - Isakovi - Kičovljevi - Perkovi (26, Đurđic), iz Ade. - Jakšići (11, Nova Godina), četiri brata: Moja, Pera, Dina i još jedan; Dina se zapopio i otišao u Crnju; Dinin sin je bio sveštenik u Iđošu o od njega je i jedan sin advokat - Žarko, u Bečkereku, a drugi sin sveštenik - Stojan, u Kikindi; prota Milutin i Mileta Jakšić su im braća od strica; došli iz Mola, gde ih i sad ima. - Jankelini - Kaputovići (5, Sv. Nikola), iz "Vlaške". Kovačevi (3, Sv. Stefan), iz Beodre. - Konakovi - Šutakovi (3, Đurđevdan), došao iz Novog Bečeja. - Lejići (5, Petkovača), došao iz Bočara. - Marijanovi, sad Marjanovi (1, Sv. Jovan), iz Vlaške, posle doseljeni. - Mirkovi - Mrkovi - Barjaktari (12, Sv. Nikola), od ovog je roda bio barjaktar Teodor Mirković iz 1758. godine, koji je dobio veliko zemljište u Livadama; Hristina Mirkova Barjaktarova - od Mirkova - Mirkovića, čiji je deda bio Vlahović iz Starog Vlaha, slušala je od svog svekra predanje da su Mirkovići iz Srbije. - Nikolićevi - Bućkalovi (5, Sv. Nikola), predak iz Bečkereka. - Radosavljevi - Mirkovi (2, Đurđevdan), "ispreka", iz Bačke. - Rođenkovi (12, Sv. Nikola), prešli iz Ade. - Rockovi (1, Sv. Alimpije), iz Beodre. - Stanaćevi (58, Đurđevdan), iz Ade ("šest brata i sedma udovica", do 70 kuća). - Terzini - Nenadovi (20, Sv. Stefan), iz Ade. - Tornjanski - Gluvakovi (3, Sv. Jovan), iz Beodre. - Trbići (7, Sv. Luka), iz Ade. - Cucini sad Cucići (28, Sv. Jovan), iz Crne Gore; "Četir' kolena Cucina bili su popovi; ima ogranak Cucinih koji se zove "Pop-Ristini" (šezdeset kuća bilo je, vele, u starom selu). - Čolakovi (4, Sv. Triva i Đurđic), iz Bašaida, ušao u kuću stare familije Teodorovih. - Šijački (3, Sv. Jovan), iz Beodre.

    Rodovi čije poreklo nije utvrđeno: Baštovanovi, Baba-Marijini (6, Sv. Jovan). - Brustuli (1, Sv. Nikola), bili su Vlasi, pudari i kravari. Budišini (12, Sv. Luka). - Vesini (2, S. Pantelija), odavno doseljeni. - Veskovi (28, Sv. Lazar); pričaju da je to bila najveća familija i najpoznatija od svih. - Grujići (2, Sv. Đurđic). - Dzikini (1, Sv. arhađel Mihail). - Dorogovi (1, Sv. arhanđel Mihail). - Đuričini (24, Sv. Nikola). - Živančevi - Rezancevi (1, Đurđevdan). - Zvekići (Sv. Nikola), otac ušao u kuću Rođenkovih. - Ilkini (7, Sv. Lazar). - Jovanovići - Pabušini (4, Sv. Jovan). - Jorgini (3, Velika Gospojina), skoro došli. - Kadić, bio učitelj, posle sveštenik. - Kikići (2, Sv. Jovan). - Labančevi - Pabirkovi (4, Đurđevdan). Ludajići - Bundevini (1, Petkovača). - Lukačevi (15, Sv. Nikola). - Lupulovi - Fućelišovi (9, Petkovača). - Mažići (4, Sv. Nikola). - Mijucini (2, Petkovača). - Milankovi (1, Sv. Alimpije). - Milićevi (1, Sv. Lazar), docnije došli; sad otišli na Čekonićevu zemlju. - Milovanovi (8, Mitrovdan). - Nedini - Krstini (9, Sv. Mrata). - Penavski (2, Sv. Jovan). - Pajići (18, Sv. Jovan). - Pomorišac (8, Sv. arhanđel Mihail). - Prekajski (12, Petkovača). - Psoderovi (8, Đurđic). - Pušini (2, Đurđevdan). - Radinovi sad Radnovići - Krmačini (32, Sv. Matija). - Rajtarovi (1, Sv. Nikola). - Rakazovi - Gidrani (6, Sv. arhanđel Mihail). - Sentmikloševi - Keteluševi (2, Sv. Vasilije). - Smiljanski (3, Sv. Jovan). - Subotički - Belovi - Cvejini (10, Sv. Nikola). - Suvačarovi - Jovankini (1, Sv. arhađel Mihail). - Tedini (2, Sv. Nikola). - Tomići (6, Đurđevdan). - Farkeš (1, Velika Gospojina). - Flueraševi (2, Đurđic), sad otišli na Čekonićevu zemlju. - Crkvenjakovi (6, Sv. Nikola). - Ćopkovi (6, Sv. Triva). - Čokovi sad Čokići (1, Sv. Teodor), došao kao stolar.

     Izumrli rodovi: Glišini, stara familija. - Dimićevi iz Bašaida. - Kračun. - Molerov. - Pavlovići.

     Iseljeni rodovi iz Karlova: Avramčevi (Petkovača). - Arambaševi. - Ivanovi - Guskovi (Đurđevdan). - Janković (Mitrovdan), učitelj. - Komanovi otišli u Bečkerek i Iđoš. - Lalić (Mitrovdan), učitelj. - Latinčići - Bežunar (Velika Gospojina), dedu tako nazvali. - Nešić. - Pajdak. - Popović. - Pupčevi (Sv. Jovan). - Rakići - Čanadski (Sv. Jovan). - Turkul (bilo 4), dovedeni iz Bočara.

     Vlasi: Drakuli sad Drakulići (Sv. Nikola), bili kravari, odskora iseljeni. - Erdeljanovi (1, Sv. Stefan). - Moldovanovi (3, Sv. arhanđel Mihail), baštovani. - Papu - Rusovi (10, Sv. Jovan), sad Papići. - Čoka (2, Sv. arhanđel Mihail), došli kao baštovani.

Familije u Beodri po Erdeljanoviću iz 1925-te...

    Rodovi poznatog porekla (iz najstarijeg domovnika prve decenije XIX veka; sa Moriša su, vele, svi na -ov, -ski i drugi, a oni iz Bačke uvek na -ić): Batanjac -njčevi (2, Sv. Sava), iz Batanje, s Moriša; taj isti "koren" ima i u Melencima, gde se još zovu starim prezimenom Savići. - Belić (1, Sv. Stefan), došao iz Karlova. - Budakovi (4, Đurđic), stara familija; misle da su iz Dalmacije. - Varadinac -čevi (4, Sv. Stefan), iz Varadina; rod Varadinac se najpre zvao Derbakovi; bili su nešto skrivili spahiji, pa pobegli u Varadin, a vratili se tek kad su umrli taj spahija i pandur mu i tada dobili sadašnje prezime. - Vasičini - Brkini (5, Petkovača), stara familija, biće sa Moriša. - Gagići - evi (5, Sv. arhanđel Mihail), iz Bačke; ima ih u Gornjem Bečeju. - Grčki (4, Sv. arhanđel Mihail), iz Grčke znaju ih oduvek kao Srbe, ali se zna da je jedan od njih bio "Grk". - Grujini - Gatijini (2, Sv. Nikola; 2, Đurđevdan), ima zapisano i Grujić. - s Akača, a u Akač došao na Čot (breg u Akaču) iz Bele Crkve. - Doroslovci (10, Đurđevdan), stara familija; ima ih u Kumanima i Vranjevu, gde su otišli odavde; bili verovatno na Akaču, a Doroslov(o) je u Bačkoj. - Erdeljanov (1, Đurđevdan), kao i Dragomirovi, Vlasi iz Erdelja; nisu imali staru zemlju. - Živići (1, Sv. Stefan), pre sto godina doselili se iz Sentmikluša. - Maleševi - Burjan - Sačar (6, Sv. Niklola), stara familija; ima ih u Bačkoj; jednog su roda sa Parabuckim i verovatno iz Parabuda u Bačkoj. - Mali - Đukičini (4, Đurđic), prešli iz Karlova u Beodru. - Morutvanski - Ristini (3, Sv. Ignjatije), u starom domovniku: Morutvanac i Morutvanski; sad Mortvanski; sa Morotve, u padejskom ataru, Srbi, skoro pomađareni. - Maćoševi - Buzijini - Mrazovi - Šumarovi (14, Sv. Jovan), bili su Matejini, pa ih Mađari prozvali tako; s Akača su došli, a tamo verovatno iz Kumana. - Milićev (1, "bugeri" - nazareni odavno, te im se ne zna slava), materin otac ga doveo iz Karlova. - Molac - Molci, Molčevi (3, Đurđic), iz Mola, tamo se zovu Nikoličini. - Milići -evi (9, Sv. Toma), još s Akača, došli iz Dalmacije. - Novkovi (2, Sv. Ignjat), iz Starog Bečeja, gde ih ima još. - Pajić (1, Sv. Tiodor, Tiodorova subota), iz Melenaca. - Pajić (2, Sv. Jovan), iz Karlova. - Parabucki (8, Sv. Nikola), iz Parabuća iz Bačke; kumovi sa Pušićima odavno. - Pušići (19, Sv. Nikola); paša nadenuo jednom od dvojice braće nadimak "Kobilar", a drugom "Ajgirov", a taj je drugi prešao u Beodru, ali se njegovi potomci zovu Pušići; tri brata iz Kera: jedan otišao u Srem, u Irig, od njega ima u Šapcu Sava Pušić; jedan ostao u Molu, a jedan prešao u Beodru (odnosno u jedno seoce pored Begeja); Radulaševići se zvali, a podelili se na tri grane: Stajići, Pušići i Kobilarevi i svi slave Sv. Nikolu; ovde su prva dva, a Kobilarevi u Keru u Bačkoj; Stajića ima samo jedna kuća; pored Kobilarevih su bili i Ajgirovi, koji su izumrli. - Radovanovi - Tupša (Tupšin) i Pačirkin (2, Sv. arhađel Mihail), iz Bosne, stara familija. - Radonići (13, Sv. arhanđel Mihailo), iz Bačke; ima ih u mnogim bačkim selima, u Molu, Bečeju, Petrovom Selu, itd. i svi su jednog porekla sa Radonićima u Molu (od njih su prof. Jovan Radonić, koga su Mađari pogubili. - Rakići -evi - Kiselicini - Cincarevi (16, Sv. Luka), iz Starog Bečeja, iz Bačke. - Rauški (15, Sv. Mrata), iz Mola u Bačkoj, ima ih i sad u Molu. - Sekulin, sad Sekulići (7, Sv. Nikola), čukundeda iz Kumana; stara familija; ovaj ovde ušao ženi u kuću i uzeo Sv. Nikolu. - Stokići - Drombuljaševi (5, Sv. Jovan), stara familija, iz Gornjeg Bečeja, gde ih još ima. - Tornjanski - Kulaševi (10, Sv. Vasilije), biće da su sa Moriša, iz Tornja kod Batanje.

    Rodovi čije poreklo nije utvrđeno: Arsenovi - Svirčevi (13, Sv. Avramija), stara familija, prezime su dobili po čukundedi Arsenu. - Birovljevi - Piculovi (4, Sv. Jovan), stara familija; ranije je uvek bio od nih birov (knez), jer su dobro stajali. - Vrsovići (3, Sv. Nikola), stara familija. - Vujadinovi (2, Sv. Jovan), stara familija. - Dimitrijevići - Švabecovi, - Zecovi, - Popicini, potomci pop-Ćire koji je živeo pre 200 godina, zvali ga "Popica". - Pinjačevi, - Pop-Ćirini, - Vukovi (19, Sv. Stefan). - Dragomirovi - Makanovi (3, Sv. Nikola), Rumuni, nisu stara familija. - Đurini - Pukini (2, Petkovača). - Pečurkini (2, Sv. arhanđel Mihail). - Zimoletini (7, Petkovača); nosili i zimi i leti opaklije kao pastiri. - Ivini (6, Petkovača), pravo je prezime Marini, a Ivini je oduvek nadimak. - Jančić (3, Sv. Jovan), stara familija; ima ih u Krsturu, gde su otišli odavde. - Jelovac -včevi - Gibanica (1, Sv. Toma), stara familija. - Jo(v)anovići (Sv. Stefan), od njih samo Đorđe i Sima, čija kuća i sad stoji i Sima dolazi u nju, a živi na svome imanju u kikindskom ataru. - Kovačevi (19, Sv. Stefan), vidi Dimitrijevićeve i Popove; to je jedan od četiri brata (Janko Kovač). - Lukačevi - Kukoljevi - Beljini (3, Sv. Nikola). - Mađarovi - Rusovi (5, Sv. Vasilije), stara familija. - Makrin (Makrinovi) - Gavrilovi (3) - Žumančevi (8, Sv. arhanđel Mihail), zvali se Gavrilovi, pa im spahijski upravitelji prezime promenili. - Matejini - Knežev (1, Petkovača), došli sa Akača; ima jedan u Karlovu (majstor). - Milankovi - Kurjakovi (2, Sv. Jovan; 1, Petkovača; 1, Sv. Stefan), stara familija. - Mirosavljevi - Pozderovi - Pasuljevi (7, Miholjdan), stara familija. - Popovi - Surutkini (3, Sv. Jovan), jednog porekla sa Kovačevima, sa Dimirijevićima i Jovanovovićima (od četiri brata); predak im se zvao Beljanski (i sad ima u Bačkoj u više sela Beljanskih). - Popovi - Tomini -Rodini (16, Sv. Stefan). - Radojčini - Šijaci - Ludajini (18, Sv. Jovan), stara familija. - Posvađali se Filipčevi i Radojčini i Radojčini im poseku kukuruz, a jedan Filipčev naiđe i rekne: "Ovo je baš šijački!" (šijački - ludo, mahnito; šijak - ludak, glupak). - Rockovi (5, Sv. Alimpije), stara familija. - Serb (Todor), posle Srbulovi (2, Sv. Nikola), dve kuće kao i Dragomirovi; pravo i staro prezime im je Miloševi. - Trajilov (4, Petkovača), stara familija, poreklom Vlasi. - Uzurovi (3, Sv. Stefan), stara familija. - Filipac (sada Filipovi) - Kukavčevi, -vice (16, Sv. Đurđic), stara familija, i sad ih zovu Filipčevi; slavili su Đurđevdan, pa molili vladiku da im promeni (dali mu četiri konja) i on odobri. - Šteta, -ini (jedni -in), u domovniku i Štetić (7, Sv. Vasilije), doselili se s Akača, a odakle tamo, ne znaju; pravo im je prezime bilo Miloševi.

    Izumrli rodovi: Aćimov. - Bojić. - Valkanjac -njčevi. Gavrilovi, iz Mokrina. Deribakin, posle Derbakov. - Dojčini, bila je najveća familija u Beodri kad se Baodra naselila (bilo ih 5 - 6 kuća, dok je od drugih bila po jedna). - Nedeljkov (Martinov). - Olćan. - Ortutvajevi, Vlasi. - Sorinkić. - Todorov, izumrli pre tri godine. - Urošev, izumrli. - Cvetini.

    Iseljeni rodovi: Bajin. - Bobel. - Boltačija. - Bočarac. - Bočarski (2, Sv. Pantelija), u Zemunu trgovci. - Brasgo. - Budimac. - Vrančev. - Đurkin. - Konstandinović. - Konstadinović. - Kulpinac. - Kurić. - Markovi. - Mećaš. - Mijailov. - Milin. - Mojsilov. - Momirovi. - Ninkovi. - Ovulov. - Ostojin. - Pavlov. - Petrovi (i Petrović). - Rankov. - Rošul. - Stejić; otišao u Bašaid pre 30 godina. - Stojanov. - Tidilov, izumrli pre tri godine. - Čoban (Sv. Luka).

    Cigani: Stanišini (1, Petkovača), kućevni Cigani, govore samo srpski, ali se međusobno žene; inače imaju slavu i drugo kao Srbi.

    Rodovi poznatog porekla ( prema podacima iz novijeg domovnika): Bogosavi - Grujini (12, Miholjdan), od Bogosava, sina Jovanova, a Jovan je iz Bele Crkve kao harambaša sa dvanaest momaka došao na Čot u Akač; Grujini od Gruje koji je ušao u kuću Jovanovu, uzeo ženu Bogosavovu sa kojom se bio saživeo, te su ubili Bogosava. - Božićevi (2, Sv. arhanđel Mihail, odavno doseljeni iz Kanjiže). - Vlašić - Grebenar (1, Sv. Jovan), odavno kao nadničari, došli iz Kikinde. - Vuletin (1, Đurđevdan), iz Mokrina. - Gligorin (1, Sv. arhađel Mihail), iz Iđoša; došli pre 25 godina. - Grujički (2, Sv. Jovan), iz Mola, odavno u Beodri. - Dimitrijević (1, Mitrovdan), iz Elemira. -Đuričini (1, Sv. Nikola), iz Karlova. - Živanov (1, Petkovača), iz Iđoša. - Živanovi (1, Sv. Nikola), iz Karlova. - Živanovi (1, Petkovača), iz Iđoša. - Isakov (1, nazaren), iz Karlova. - Jovanović (1, Đurđevdan), iz Srbije. - Karadžić (1, Petkovača), učitelj iz Kikinde. - Kojić (1, nazaren), iz Bačke. - Ladičorbić (1, Sv. Toma), berberin: otac iz Iđoša. - Mavrenski (1, Petkovača), iz Melenaca. - Micić (1, Petrovdan), iz Melenaca. - Munćan (1, Sv. Nikola), sajdžija, došao iz malog Sentmikluša. - Nemešev (1, Sv. arhanđel Mihail), odavno došao iz Kikinde. - Pavlić (1, Đurđic), otac došao iz Kikinde. - Petrović (1, Sv. Nikola), iz Srbije. - Plavkići (1, nazaren), došao "ispod Arada", iz Batanje. - Popovi (2, Sv. Ignjatije), iz Karlova. - Popovići (10, Sv. Nikola), od Jug-Bogdanova korena; stara familija; čukundeda došao iz Ivande; Popovići iz Ivande su se tamo doselili odavno i najpre su se zvali Jugovići. Ali kako su zbog tog prezimena stradali od Turaka, prozovu se Savići. Posle je bilo od njih šesnaest sveštenika u Ivandi, i po tome se prozovu Popovićima. Prema saopštenju Milivoja Tomića, sveštenika u Beodri: Popović, učitelj u Barandi, imao gramatu po kojoj su Popovići u Ivandi bili Jugovići, potomci Jug-Bogdanovi. Tu je povelju dao kralj Milutin ocu Jug-Bogdanovu. Ona je izgorela u vreme Mađarske bune, kad je Baranda stradala. Ime tome učitelju Popoviću Tomić nije mogao saznati, ali je sa više strana dobio pouzdana svedočanstva da je ta povelja postojala. Od tih Popovića u Ivandi su i današnji Popovići i Vlaškalići (-ini) u Vranjevu; prezime Vlaškalije dobili su oni u Vranjevu na ovaj način: jedan njihov predak ubije nekog vrlo nečovečnog spahijskog pandura i da bi izbegli kaznu, on i njegovi prebegnu u Vranjevo. Kad su ih pitali odakle su, oni su, da bi zametnuli trag, odgovorili: "Odonud, iz Vlaške!". I tako dobiju naziv Vlaškalije. I oni i njihovi rođaci u Ivandi slave Sv. Nikolu i na isti način kazuju o svome poreklu. Šesnaest sveštenika od njih je bilo u Ivandi i pre toga, pre njihovog doseljavanja. - Uzun Petar Radanov Bjeljanin, iz Bjeljine, jedan od tri brata koji su dobegli u Bačku, naselili se u Pivnicama. Njihovi potomci pređu u Akač. Od njih je bilo 14 sveštenika: dva u Akaču, a ostali u Beodri; po crtežu stabla na kome je zapis: "Izveo jerej Stevan Kovačev", Uzun Petar Radanov Bjeljanin imao je sinove Stepana i Subotu. Od Stepna su Dmitar i Sekula. Sekulina grana je izumrla. od Dmitra sinovi su: jerej Kirilo, Stojan i Joan. Od Kirila, koji je imao pet sinova, bili su Kirilovići, koji su izumrli, a bilo je Kirilovića od ovog roda u Novom Bečeju. Od Stojana nema nikoga. Od popa Jovana su Popovi. Od ostala četiri sina Kirilova su Dimitrijevići. Subota je imao četiri sina: od Radosava i od Petra nema nikoga, od Janka kovača su Kovačevi; od jereja Jovana su Joanovići, od kojih su danas još samo Simon i Đorđe. Svi ogranci slave Svetog Stefana; prof. Đorđe Joanović je od njih, možda je pop Timotej Joanović 1758. godine bio njihov predak. - Popović (1, Sv. Jovan), iz Karlova. - Puškaš (1, Mitrovdan), doseljen iz Kikinde. - Svirčevi (1, Sv. arhanđel Mihail), otac došao iz Iđoša. - Stojanov (1, Sv. arhađel Mihail), iz kikinde. - Felbabov (1, Sv. Mateja), mati ga dovela iz Bašaida. - Cucići (1, Sv. Jovan), iz Karlova. - Čokićevi (1, Sv. Tiodor), došao iz Karlova posle rata. - Džilitovi (2, Sv. Nikola), iz Gornjeg Bečeja.

    Rodovi čije poreklo nije utvrđeno: Bačin (1, Sv. Jovan), kolar, doveden u Beodru. - Gavrilović (1, Đurđevdan), učitelj. - Grujić (1, Mitrovdan), stara familija. - Knežev, stara familija. - Kukin (1, Sv. Agatonik - septembra). - Tomić (2, Sv. Ignjatije), Milivoje, sveštenik, i sin podbeležnik.

    Cigani: Glišini (2, Sv. Jovan; 1, nazaren), kućevni Cigani; odavno naseljeni. - Stojkovi (Petkovača), čergari, trguju konjima, a žene im prose.

O crkvama...

   Četiri tornja na tri crkve i danas dominiraju selom. Do 1941 godine, postojala je i jevrejska opština, koja je svoj zenit doživela polovinom XIX veka, kada je bila izgrađena velika Sinagoga, porušena u II svetskom ratu. Sva tri postojeća Hrama su imala sličnu sudbinu, promenuvši prvobitno odabrane lokacije...

   Za sadržaj stranica o Crkvama - klikni na "slikice"...

            

   Zadnjih godina vernici se polako vraćaju svojim Crkvama. Sve tri su dobile nove krovove, a konzervatori sve češće obnavljaju vredna umetnička dela. Karlovčani su ponosni na veličinu svog Hrama i na veliku žensku Crkvenu Slavu Svetog Ilije; pravloslavni beodrani "svaki čas" kreče svoju Crkvu spolja i iznutra i na zajedljive primedba karlovčana "da je lakše ( malu ) beodransku Crkvu okrečiti, nego ( veliku ) karlovačku počistiti" samo slažu ramenima; beodrani katolici uživaju u otmenoj belini svoje Crkve i na praznik "Svih Svetih" održavaju u kripti misu zahvalnicu upokojenim ktitorima Hrama...

    Prilog o Crkvama je izvod iz knjige "Prilozi za monografiju Novog Miloševa" - knjiga treća, objavljena 2003-će godine od strane autora Dragana Rauškog...

Arača...

   Iako je Arača na teritoriji novobečejskog hatara, ipak je bliža Novom Miloševu, a takođe i zbog velikog interesovanja posetilaca, evo priloga o njoj...

    Prilog o Arači je objavljen u listu Zrenjanin, od strane autora Lj. Bailovića...

Dom Kulture

   Verovatno najveći požar u našem mestu, desio se krajem 1994 godine, kada je do temelja izgorela zgrada Doma Kulture. To je bilo doba sankcija Ujedinjenih nacija prema Jugoslaviji, nestašica svega i svačega, pa i električne energije. Redukcije struje su trajale i preko 10 sati dnevno. U takvom jednom periodu restrikcije, u popodnevnom terminu od 17.00 do 21.00, desio se manji požar na spratu i tada su počele nevolje...
   Naime, naša DVD vatrogasna jedinica je vrlo brzo izašla na intervenciju, međutim, po pražnjenju prve cisterne iz vatrogasnog vozila, više nije bilo vode, jer je i mesni vodovod bio isključen zbog nestanka električne energije. Pojednici su pokušali da dobiju telefonom glavnog dispečera elektrodistribucije u Zrenjaninu, da bi se hitno uključila struja, međutim, kako to biva u državnim firmama, jednostavno, niko se nije javljao...
   I pored klizavih okolnih puteva, koje niko nije čistio, niti solio, usled nedostatka soli i goriva, u pomoć su ipak solidarno, pristizale i prve susedne vatrogasne jedinice iz Kikinde, Novog Bečeja, Bočara, Zrenjanina, Sečnja, Sente i cele Vojvodine, ali ista stvar, kako se isprazni cisterna iz vozila, u mraku, nastane čekanje za novim vozilom...
   U međuvremenu, maltene celo selo je stiglo u centar, pokušavajući da pomogne. Tek oko 20:00, na intervenciju milicije, neko je u zrenjaninskoj elektodisribuciji uključio električnu energiju i pumpe za vodu su proradile. Posle 3 sata nezaustavljivog požara, ostale su samo zidine...
   Nedeljama posle toga, iz zgarišta se dimilo...
   U objektu je puno toga izgorelo, ali je najviše bolela nemoć, da se spase ono što su generacije gradile, održavale, renovirale...
    Po tumačenju sudskih veštaka, verovatno se nikada neće utrditi uzrok požara...

    Kao pravi domaćini, miloševčani su odmah prionuli na posao, prvo oko raščišćavanja ruševina, a usput radeći na projektu novog Doma kulture, koji će svakako biti manji od predhodnog, ali optimalno napravljen, po savremenim zahtevima i potrebama sela...